Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ _ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΕ ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΕΔ



HMEΡΙΔΑ ΠΕΔ:
ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΒΑΡΟΥΤΑ, ΕΙΣΗΓΗΣΗ.

Αιδεσιμότατοι, κύριε Δήμαρχε Ζαγοράς – Μουρεσίου, κύριε Πρόεδρε της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Θεσσαλίας, κύριοι Δήμαρχοι και εκπρόσωποι των Δήμων που συμμετέχετε στη σημερινή ημερίδα, κύριε Διευθυντή της ΠΕΔ , κυρίες και κύριοι,
Σας καλωσορίζουμε στον τόπο μας και ευχόμαστε, στο τέλος της σημερινής εκδήλωσης, όλοι μας να έχουμε αποκομίσει συμπεράσματα και προτάσεις, οι οποίες θα μπορούν στο άμεσο μέλλον να αποτελέσουν τη βάση για την επιδιωκόμενη ανάπτυξη, χρησιμοποιώντας τις σύγχρονες δυνατότητες συνεργατισμού, που μέσω της ορθής διαχείρισής τους μπορούν να δημιουργήσουν τις συνθήκες για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Στη χώρα μας δύο είναι οι βασικοί πυλώνες ανάπτυξης, η γεωργία και ο τουρισμός. Ωστόσο, σε μία εποχή που οι αποστάσεις μικραίνουν και οι απαιτήσεις όλων μας ως καταναλωτών αυξάνονται, παρά την οικονομική κρίση που έχει σταθεί τροχοπέδη στην τάση αυτή, όταν γίνεται αναφορά στη γεωργία δεν μπορεί να γίνεται με όρους τριών δεκαετιών πριν και ορθά σήμερα στο κεντρικό θέμα γίνεται αναφορά στην αγροτική οικονομία. Πρώτο δεδομένο, λοιπόν, πρέπει να θεωρείται το γεγονός ότι η αγροτική οικονομία μπορεί να συμβάλλει στην ανάταση της χώρας, ειδικά σε περιοχές που βρίσκονται εκτός μεγάλων αστικών κέντρων ή σε αστικές περιοχές ενταγμένες σε αγροτικές περιφέρειες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Θεσσαλία. Επιπλέον, η αγροτική οικονομία μπορεί να αποτελέσει <<όπλο>> της πατρίδας ενάντια στην ανεργία των νέων, αρκεί να οικοδομείται με βάση την αρχή μιας σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους, θεσμών και πολιτών.
Εκπροσωπώντας σήμερα τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ζαγοράς, θα προσπαθήσω αρχικά να αποδώσω τη φράση «αγροτική οικονομία» από την οπτική γωνία της Οργάνωσής μας, που έγινε γνωστή εντός και εκτός συνόρων με το εμπορικό σήμα «ZΑGORIN», ώστε να γίνει  ομαλά η μετάβαση στην ανάλυση του όρου <<συνεργατισμός>> και να αναδειχθεί ποιες μπορούν να είναι οι νέες μορφές του. Βέβαια στη Ζαγορά, σ’ αυτού του είδους τα ζητήματα, και αυτό δεν είναι προσπάθεια αυτοπροβολής, έχουμε την αίσθηση ότι κουβαλώντας μία εμπειρία 100 χρόνων, μπορούμε πλέον να αποδείξουμε ότι αυτό που πολλές φορές αναζητούμε ως νέο και αναγκαίο για τη χώρα σε γενικότερο επίπεδο, μπορεί ήδη να αποτελεί τη βάση στην ιστορική μας τοπική εξέλιξη. Η συνεργασία για παράδειγμα μεταξύ των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στις διάφορες εκφάνσεις της αγροτικής οικονομίας, που σήμερα πιθανότατα αναζητείται από πολλούς ανά την Ελλάδα,  όχι μόνο επιτεύχθηκε στον τόπο μας μέσα σε συγκεκριμένο πάντα πλαίσιο, αλλά πέτυχε μέχρι σήμερα και τον σκοπό της και έβαλε πολύ ισχυρά θεμέλια για το μέλλον.
Με τη φράση <<αγροτική οικονομία>> προφανώς δεν εννοείται μόνο η απλή καλλιέργεια της γης ή έστω η εμπορία των προϊόντων σε πολύ στενά γεωγραφικά όρια. Αγροτική Οικονομία σημαίνει ή, επιβάλλεται πια στην εποχή μας να σηματοδοτεί, όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων επί των αγροτικών προϊόντων. Πέρα από τη συστηματική καλλιέργεια της γης, όλες οι υποστηρικτικές δραστηριότητες που απαιτούνται, για να καταλήξει ένα φρούτο ή ένα λαχανικό με υψηλές ποιοτικές προδιαγραφές στο τραπέζι του καταναλωτή σήμερα, η ανάγκη επιτάσσει να θεωρούνται μέρη της αγροτικής οικονομίας πολλές ακόμα δραστηριότητες και υπηρεσίες. Οι ποιοτικοί έλεγχοι του παραγόμενου προϊόντος, οι αποθηκευτικοί χώροι και οι χώροι επεξεργασίας και ψύξης, τα μεταφορικά μέσα, τα χρηματοδοτικά εργαλεία για εμπορία, τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα εξασφάλισης εγγυημένης, κατά το δυνατόν, δραστηριότητας, η απαραίτητη εύρυθμη λειτουργία μονάδων διάθεσης του προϊόντος στους καταναλωτές, η κρατική πολιτική επί του παραγωγού και των αγροτικών παραγωγικών μονάδων, οι καθημερινές ανάγκες λειτουργίας εντός του αγρού σε υλικά και σε μέσα παραγωγής και εν τέλει η ίδια η δυνατότητα διατήρησης μέσω υποδομών, κρατικών και αυτοδιοικητικών, ενεργού ανθρώπινου δυναμικού σε περιοχές που βασίζουν την ανάπτυξή τους στον πρωτογενή τομέα αποτελούν μέρος μόνο του συστήματος που περιγράφεται απλώς με τη χρήση του όρου αγροτική οικονομία. Συνεπώς, με βάση την αγροτική παραγωγή, η οποία πρέπει να αναπτύσσεται σύμφωνα με το παραπάνω πλαίσιο, η αγροτική οικονομία δεν αποτελεί απλώς ένα ζήτημα του Αγρότη ή του Κτηνοτρόφου ή του Μελισσοκόμου ή εν τέλει οποιουδήποτε στοχεύει στο κέρδος μέσα από την ενασχόληση με τομείς του πρωτογενούς τομέα, αλλά πρέπει να θεωρείται κομβικό ζήτημα πολλών επαγγελματιών και γενικά ανθρώπων που εργάζονται και επιβιώνουν στο ευρύ πλαίσιό της. Με ιδιαίτερη προσοχή χρησιμοποιείται η λέξη κέρδος, γιατί γενικά στην οικονομία ο στόχος πρέπει να είναι η επίτευξη της αξιοπρεπούς διαβίωσης και όχι απλώς η επιβίωση των ανθρώπινων οικονομικών λειτουργών. Συνεπώς, και η αγροτική οικονομία, για να είναι μέσο εξυπηρέτησης των λειτουργών της, χρειάζεται θετικά αποτελέσματα που θα έχουν πολλαπλασιαστικές επιδράσεις για τους ίδιους και σταθερή προσήλωση στην εξυπηρέτηση του καταναλωτή, αποδίδοντας ακριβώς αυτό που απαιτεί με την έννοια της ποιοτικής διαβάθμισης.
Στο σημείο αυτό, όμως, επειδή καλώς ή κακώς οι εποχές των κλειστών συνόρων και των άμεσα κρατικά ρυθμιζόμενων οικονομιών έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, και όποιος επιθυμεί να λειτουργήσει εντός των βαρύτατων απαιτήσεων που κουβαλάει ο πρωτογενής τομέας πρέπει να ξεκινά μ’ αυτήν την παραδοχή, για να μετρήσει και τις δυνατότητες του, αρχίζει να δημιουργείται και η ανάγκη για τον συνεργατισμό ή τον συνεταιρισμό, όπως το λέμε εμείς στη Ζαγορά εδώ και 100 χρόνια.
Μέσα σε ένα βαθιά ανταγωνιστικό περιβάλλον, το οποίο, όμως, αν γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες, μπορεί να καταστεί και αρκετά κερδοφόρο, η κάθε ατομική μονάδα είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να επιβιώσει μόνη της, ειδικά σε περιοχές  στις οποίες είτε ο κλήρος είναι μικρός είτε οι ανάγκες για μέσα καλλιέργειας είναι πολλές, είτε η πρόσβαση στις κεντρικές αγορές είναι δύσκολη, πράγμα πολύ πιθανό όταν αναφερόμαστε σε αγροτικές περιοχές, είτε όλα αυτά ταυτόχρονα, όπως γίνεται στον τόπο μας, κατά συνέπεια η συνεργασία και η λειτουργία των πολλών με ενιαία μορφή προς τον καταναλωτή, τον προμηθευτή και τον ανταγωνιστή δημιουργεί συνθήκες καλύτερης διαπραγμάτευσης και εν τέλει τείνει και στα επιθυμητά θετικά αποτελέσματα. Εδώ λοιπόν πρέπει να αναφέρουμε ότι, ενώ στην Ελλάδα το πείραμα των αγροτικών συνεταιρισμών, που αποτελούσαν βασική μορφή συνεργατισμού, γενικά απέτυχε, και αναζητείται πλέον ποιες μπορεί να είναι οι νέες μορφές συνύπαρξης και συνεργασίας, ώστε να υπάρχει ομαλή αγροτική οικονομική λειτουργία, διαπιστώνεται καταρχάς ότι όλοι ή σχεδόν όλοι αποδέχονται τον συνεργατισμό ως απαραίτητο συστατικό επιτυχίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αναζητούνται οι νέες μορφές του. Έτσι, εμείς στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ζαγοράς τολμάμε να δηλώσουμε ότι κοιτάμε πίσω όχι με τη λογική της οπισθοχώρησης, αλλά με τη λογική της βαθιάς μελέτης και συνεπώς κατανόησης του ενός αιώνα αγροτικού συνεταιριστικού επιχειρηματικού μας παρελθόντος.  Κοιτάμε πίσω, για να μπορέσουμε να βαδίσουμε με σταθερά βήματα μπροστά, καθώς παρατηρούμε τόσο τα  θετικά όσο και τα αρνητικά στοιχεία που κουβαλάμε.
Το 2016 συμπληρώνονται για τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ζαγοράς ακριβώς 100 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας. Στις 27 Οκτωβρίου 1916 ο τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, έβαλε την εγκριτική υπογραφή στο καταστατικό που υπέγραψαν 200 περίπου Ζαγοριανοί και διαβιβάστηκε στην Αθήνα στις 9 Οκτωβρίου από τη Ζαγορά με την υπογραφή του προσωρινού Προέδρου του Αγροτικού Συνεταιρισμού, έναν από τους τότε ιερείς του χωριού, τον πατέρα Κωνσταντίνο Σαμαρά. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά μία ιστορική εξέλιξη στην τοπική αγροτική οικονομία με παραδείγματα που αναδεικνύονται πια και είναι πάμπολλα και πολύ  θετικά, σχετικά με το ποιες μπορούν να είναι οι νέες μορφές συνεργατισμού στην αγροτική οικονομία, αλλά επιτρέψτε μας να προσθέσουμε, και υπό ποιο πλαίσιο θα λειτουργήσουν, ώστε να πετύχουν. Αναφέροντάς σας, λοιπόν, ενδεικτικά παραδείγματα από το παρελθόν μας, θα συμπεράνετε και σεις ότι είναι ένας πολύ καλός οδηγός όχι μόνο για το δικό μας μέλλον, αλλά και για όποιον επιθυμεί συνεργασίες που συμβάλλουν στην Αγροτική Οικονομία.
Το 1916 το φθινόπωρο, τα ιδρυτικά έγγραφα του Συνεταιρισμού υπογράφονται από εκπροσώπους όλων των τότε αστικών οικογενειών της Ζαγοράς που είχαν μεταξύ τους και έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Παράλληλα, υπογραφή για την ίδρυση βάζουν άνθρωποι χωρίς κλήρο, φτωχοί, αλλά και έμποροι. Συνιδρυτές είναι όλοι οι ιερείς που γίνονται μέλη και των πρώτων συμβουλίων. Η οποιαδήποτε επιτυχημένη μορφή συνεργατισμού, λοιπόν, είναι αυτή που θα ξεπερνά διαφοροποιήσεις ενόψει του κοινού στόχου. Χρειάζεται διαταξικότητα και υπέρβαση, όχι της πολιτικής, αλλά του κομματισμού.
Το 1923 σε έκθεση του Εποπτικού Συμβουλίου της Οργάνωσης αναφέρεται η εξής φράση: Το άγιο και ιερό τούτο συνεταιριστικό χρήμα που προέρχεται από τις στερήσεις ακόμα και του επιούσιου άρτου πολλών συνεταίρων, μα και από τον ιδρώτα όλων των γεωργών…. Το συμπέρασμα από τα λόγια αυτά είναι ότι σε οποιαδήποτε συνεργασία επιβάλλεται ο σεβασμός στις θυσίες και, κυρίως, στη συμβολή με οικονομικές εισροές του κάθε εταίρου – συνεργάτη.
Το 1938 από πρακτικά συνεδρίασης καταγράφεται ότι ο Συνεταιρισμός έχει εμπορικούς αντιπροσώπους σε όλα τα νησιά του Βορείου και Νοτίου Αιγαίου. Το μήνυμα αυτής της παρακαταθήκης είναι ότι το οποιοδήποτε συνεργατικό σχήμα οφείλει να εξασφαλίζει τρόπους και σημεία διάθεσης των προϊόντων σε ευρύτερο πλαίσιο.
Το 1945 η Οργάνωση εκδίδει δικές της διατακτικές, δείγμα του πόσο σημαντικά είναι όπως και σήμερα τα χρηματοδοτικά εργαλεία και ο τρόπος διαχείρισης των χρηματοροών μίας επιχείρησης, ώστε να μπορεί να λειτουργεί απρόσκοπτα.
Το 1952 ο Συνεταιρισμός αναλαμβάνει την πρακτόρευση από την Αγροτική Τράπεζα για διανομή γεωργικών εφοδίων σε όλο το Ανατολικό Πήλιο. Μία υγιής επιχείρηση πρέπει να εκμεταλλεύεται τις τεχνοδομές, το προσωπικό και τη δυναμική που διαθέτει, για να κερδίζει όχι μόνο από την κύρια δραστηριότητα αλλά από οποιαδήποτε παράλληλη. Εξάλλου, η δράση αυτή είναι που διατήρησε ανοιχτό τον Συνεταιρισμό σε μία κακή από οικονομικής πλευράς δεκαετία για το κυρίως αντικείμενο που ήταν και είναι η από κοινού εμπορία αγροτικών προϊόντων.
Το 1966 ο Συνεταιρισμός αποκτά δικό του φορτηγό, μετά από έντονη και χρόνια προσπάθεια για απόκτηση μεταφορικού μέσου. Κάθε μορφή συνεργατισμού στο πλαίσιο της αγροτικής οικονομίας είναι απαραίτητο να εξασφαλίζει τους τρόπους μεταφοράς και διακίνησης της παραγωγής με το χαμηλότερο δυνατό κόστος.
Το 1970  αποκτάται πλέον ιδιόκτητη ψυκτική μονάδα, ο πρώτος πυρήνας των σημερινών Ψυγείων, και μέσα στη δεκαετία αυτή γίνονται και  προσπάθειες επέκτασης. Από το σημείο αυτό και έπειτα ο Συνεταιρισμός εξασφαλίζει πλέον την ενεργό συμμετοχή του σε όλο τον κύκλο της αγροτικής οικονομίας, καθώς μπορεί ο πρωτογενής τομέας να είναι η βάση αλλά ο δευτερογενής είναι το κτίσμα. Εκτός της δημιουργίας επιπλέον θέσεων εργασίας, μία μονάδα βιομηχανική εξασφαλίζει, ειδικά σήμερα, τη συντήρηση, τη συσκευασία, την ποιοτική ανάλυση επί της παραγωγής και προφανώς οικονομικά αποτελέσματα. Ο δευτερογενής τομέας και οι δυνατότητες μεταποίησης είναι αυτές που και σήμερα μπορούμε να εκφράσουμε άνετα ότι είναι ο πνεύμονας της αγροτικής οικονομίας, αν η γη και οι παραγωγοί είναι η καρδιά της. Το 1984 γίνεται η μεγάλη επέκταση της ψυκτικής μονάδας. 
Το 1985 η Οργάνωση κατοχυρώνει την εμπορική ονομασία ΖΑΓΟΡΙΝ για τα μήλα Ζαγοράς Πηλίου. Το 1996 κατοχυρώνει την Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης για τα μήλα και έτσι το Μήλο Ζαγοράς Πηλίου αποτελεί το πρώτο μήλο πανευρωπαϊκά με το αναζητούμενο και σήμερα ΠΟΠ. Την ίδια χρονιά ετικετάκι με το εμπορικό σήμα τοποθετείται πάνω σε κάθε ένα φρούτο που εμπορεύεται η επιχείρηση.  Άρα, η οποιαδήποτε μορφή συνεργατισμού στην αγροτική οικονομία πρέπει να είναι σταθερά προσηλωμένη στο λεγόμενο σήμερα «brand name» και να είναι αναγνωρίσιμη μέσω αυτού.
Στη δεκαετία του 2000 αλλάζει μέσω των διαρκών επιστημονικών αναζητήσεων που διεξάγονται η μορφή του τοπικού αγρού. Μετά από εκπαιδευτικό ταξίδι στην Ιταλία, οι πολύ ψηλές μηλιές σταδιακά αντικαθίστανται με χαμηλότερα σχήματα δέντρων πυκνής φύτευσης και γίνεται εκμετάλλευση της τεχνολογίας για την επίτευξη περισσότερων μονάδων παραγόμενου προϊόντος με μικρότερο συλλεκτικό κόστος. Την ίδια περίοδο όλα τα προϊόντα πλέον εντάσσονται στο σύστημα της ολοκληρωμένης διαχείρισης, ζήτημα σημαντικότατο για το τελικό παραδοτέο στον καταναλωτή.
Παράλληλα, σε όλη αυτήν την πορεία, μαζί με τις φρουτεμπορικές δραστηριότητες, αναπτύσσεται και μία παράδοση κοινωνικής παρέμβασης είτε σε τοπικό είτε σε ευρύτερο επίπεδο. Τη δεκαετία του 1930 στόχος είναι η δημιουργία οικοκυρικής σχολής για την εκπαίδευση συζύγων και τέκνων των μελών. Την ίδια περίοδο γίνεται προσπάθεια για ίδρυση ταμείου ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τα μέλη και τις οικογένειές τους, 25 χρόνια πριν την ίδρυση του ΟΓΑ περίπου. Αρχές του 1950 ήδη απασχολείται γιατρός που φροντίζει τα μέλη της Οργάνωσης. Σήμερα η Οργάνωση συμμετέχει σε όλα τα διατροφικά προγράμματα σε πανελλαδικό επίπεδο για τον επισιτισμό των μαθητών. Αυτή είναι μία άλλη πτυχή επιτυχίας που ονομάζεται εταιρική κοινωνική ευθύνη ή social marketing, καθώς επιτυγχάνεται η επικοινωνία με το κοινό μέσω στήριξης των κοινωνικών δομών.
Η πεμπτουσία της ομαλής λειτουργίας είναι ο σεβασμός στις καταστατικές δημοκρατικές λειτουργίες. Στη Ζαγορά η Γενική Συνέλευση των μελών του Συνεταιρισμού συνεδρίασε 11 φορές μέσα στην πολεμική δεκαετία του 1940-1950.
Κλειδί βέβαια της επιτυχίας για όλο το οικοδόμημα είναι η υποχρεωτικότητα παράδοσης παραγωγής από τα μέλη η οποία καταγράφεται να ισχύει και με την επιβολή τουλάχιστον οικονομικής ρήτρας στον παραβάτη, από το 1935. Η οποιαδήποτε μορφή συνεργατισμού δεν μπορεί να επιτύχει όταν, ενώ  οι συνθήκες είναι ευνοϊκότερες για συνεργασία, γενικά να επικρατεί ο ατομισμός. Ο συνεργατισμός πρέπει να είναι βαθιά χαραγμένος στη συνείδηση των συμβαλλόμενων μερών.
Το 2016, εκατό χρόνια μετά, η Οργάνωση προχωρά με ταχείς ρυθμούς. Καταρχάς εντός λίγων ημερών θα κυκλοφορήσει το πρώτο προϊόν μεταποίησης του αρχικού , το πετιμέζι από Φιρίκια ΠΟΠ Πηλίου, που καλλιεργούν τα μέλη, και το οποίο θα παρασκευάζεται στο εργαστήριο του Γυναικείου Αγροτουριστικού Συνεταιρισμού Ζαγοράς. Πέρα από  την εμπορική ανάπτυξη, η προσπάθεια είναι και μήνυμα διασυνεταιριστικής συνεργασίας για απόκτηση περαιτέρω δυναμικής. Αντίστοιχη πράξη είναι η αποκλειστική συνεργασία με τον ομοειδή σε επίπεδο προϊόντων συνεταιρισμό Πουρίου, που αποτελεί αυτούσιο μέλος της δικής μας Οργάνωσης. Ένα θετικό παράδειγμα καλλικρατικής αντίληψης επί του συνεταιριστικού κινήματος και, παράλληλα, σεβασμού της μερικής αυτονομίας των εταίρων.
Με την ολοκλήρωση των 100 χρόνων, έχει ληφθεί η απόφαση η Οργάνωση να κατευθυνθεί και σε νέους δρόμους με έντονο εκπαιδευτικό και πολιτιστικό απόθεμα. Με συνεργασίες με τον χώρο της εκπαίδευσης τοπικά έχουν παραχθεί τρεις εκδόσεις από το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό και το Γυμνάσιο Ζαγοράς. Όλες αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα στη συνεταιριστική ιδέα και στην ιστορική πορεία του Συνεταιρισμού. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει η διεξαγωγή πανελλήνιου μαθητικού διαγωνισμού με θεματικές ενότητες εικαστικών και ψηφιακών εφαρμογών. Η συνεργασία με την εκπαιδευτική κοινότητα μεταφέρει πολλαπλά μηνύματα και μέσω των βιωματικών καινοτόμων εμπειριών των μαθητών επιτυγχάνεται και πάλι η απαραίτητη  επικοινωνιακή πολιτική. Παράλληλα, ψηφιοποιείται με σκοπό την ανάδειξή του το ιστορικό αρχείο, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως εφαλτήριο για την επίτευξη του κεντρικού στόχου, που ήδη τέθηκε ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον Συνεταιρισμό, αυτόν την δημιουργίας Μουσείου Μήλου στη Ζαγορά από την Οργάνωση. Η δημιουργία υπαίθριου μουσείου οπορωφόρων δέντρων του Πηλίου είναι ένας ακόμη στόχος. Οι δύο αυτοί στόχοι είναι τα μεγάλα πλέον βήματα για τη συμβολή της Οργάνωσης στη αγροτουριστική εικόνα της περιοχής. Προφανώς για την ολοκλήρωσή τους χρειάζεται η θεσμική υποστήριξη όλων των φορέων της περιοχής, καθώς επιθυμία είναι να εξασφαλιστούν από τις προσπάθειες της Οργάνωσης, που θα εκμεταλλευτεί τα ευρωπαϊκά προγράμματα, οι οικονομικές απαιτήσεις τους. Προηγούμενη εμπειρία συμβολής στο τουριστικό προφίλ της περιοχής είναι η αξιοποίηση των ιδιόκτητων κτιρίων στο παραθαλάσσιο Χορευτό, που αποτελούν χώρους εστίασης και δίνονται προς ενοικίαση σε ιδιώτες. Κεντρικός στόχος, επίσης, είναι μέσω της ανάδειξης του ιστορικού αρχείου να κατατεθεί φάκελος, που προετοιμάζεται ήδη, για κατοχύρωση των μεθόδων παραγωγής ως άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Όλο αυτό περιγράφεται με τους όρους πολιτιστικό και τουριστικό marketing.
Συνοψίζοντας, καλούμενοι να μεταφέρουμε την εκατόχρονη εμπειρία μας επί της αγροτικής οικονομίας εντός δεκαπέντε λεπτών, ευελπιστώ να καταφέραμε να δώσουμε το στίγμα μας. Ζήτημα δεν είναι  να βρεθούν οι νέες μορφές συνεργατισμού που μπορεί απλώς για κάθε σημείο του κύκλου της οικονομικής λειτουργίας να δημιουργηθούν συμπράξεις. Σημαντικό είναι το πλαίσιο και η προσήλωση στον στόχο. Το συνεταιριστικό κίνημα που τόσο λοιδορήθηκε μπορεί να αποδώσει πολλά ακόμα και να χρησιμοποιήσει τα θετικά στοιχεία της πορείας του. Εν τέλει, και πολιτικά να το προσεγγίσει κανείς, ένας μη κερδοσκοπικός για την ίδια τη σύμπραξη συνεταιρισμός, με κοινές αναλογικά απολαβές των συμπραττόμενων, συνδυάζει τέλεια τις βασικές αρχές κοινοκτημοσύνης με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Συνεργατικές μορφές, κατά την άποψή μας, είναι πολύ εύκολο και αναγκαίο να αναπτυχθούν στα πλαίσια της αγροτικής οικονομίας. Η επιτυχία όμως έρχεται με σταθερές αρχές και αξίες,   χρήση της επιστήμης και της τεχνολογίας για τον τελικό κοινό στόχο.  
                                                                                           
                                                                                           Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger