Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

Οικίες, αγροί και οι πρόσφυγες

Τόσα σπίτια ρημάζουν στην Ελλάδα, αραχνιασμένα, ετοιμόρροπα, ξεχασμένα και αν είναι σωστά τα στοιχεία, τότε πρέπει η κυβέρνηση να επανεξετάσει την πολιτική της και τον προγραμματισμό της στο θέμα της στέγασης ημεδαπών και αλλοδαπών προσφύγων.
Τριακόσιες χιλιάδες υπολογίζουν ότι είναι τα χάσκοντα τούτα σπίτια. Πόσοι είναι οι άστεγοι και πόσοι στοιβάζονται σε άθλιους χώρους «φιλοξενίας»; Ούτε οι μισοί από τον αριθμό των σπιτιών, άρα θα μπορούσε να βρεθεί μια λύση - άσε που όλοι θα ξεκινούσαν μια καινούργια ζωή που θα είχε στη βάση την αξιοπρέπεια.

Το ίδιο ισχύει βέβαια για τα χέρσα χωράφια που «κατέλαβαν» την ελληνική γη, παρατημένα από τους ιδιοκτήτες τους ή εγκαταλελειμμένα επειδή δεν μπορούν να τα καλλιεργήσουν (αδυνατούν οικονομικά).
Μια απλή γεώργωση αγρών, οικιών αλλά και ψυχών θα ωθούσε ίσως τους πάντες που εμπλέκονται ή έχουν εγκλωβιστεί σε πείνα και αδιέξοδα να επιτύχουν μια ζύμωση, ελαφριά ίσως, η οποία πιθανώς θα οδηγούσε σε μια ώσμωση πολιτισμών και μια εκτόνωση μίσους και συνωστισμού τόσο στη νησιωτική όσο και στην ηπειρωτική χώρα.
Και οι οικίες θα διασωθούν -θα μπει αέρας μέσα τους, θα ανοιγοκλείνουν πόρτες και παράθυρα, θα τρέχει το νερό, θα λάμπει ο ηλεκτρισμός- και η γη θα οργαστεί και οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως φυλής-θρησκείας-ιδεολογίας, θα χαμογελάσουν κάπως. Θα αντιδράσουν οι ιδιοκτήτες; Γιατί; Δεν νομίζω να φοβούνται κάποιο είδος καταπάτησης ή χρησικτησίας.
Σ' έναν κόσμο που αλλάζει (επί τα χείρω) ραγδαία απαιτούνται ριζοσπαστικές αναγνώσεις αυτής της εξέλιξης (μετάλλαξης ίσως). Μια τέτοια πολιτική παραχώρησης οικιών ή κατανομής της γης είναι γερό αντίδοτο στους λογής εθνικισμούς, στη βία και τρομοκρατία, στην ξενοφοβία και σε όλα τα αρνητικά συνεπακόλουθα.
Θα προκληθούν μήπως γεωνομικά ζητήματα; Πιο εύκολα λύνονται όμως αυτά - και μπροστά στην εξάλειψη της εξαθλίωσης των αστέγων φαίνονται ασήμαντα. Επιπλέον παύει η υποβάθμιση των αστικών κέντρων και αναβαθμίζεται η περιφέρεια, που «βιώνει» την άκρατη ερημία της.
Ας μη φοβούνται οι κρατικοί υπάλληλοι, δεν θα γεννηθεί επαναστατική συνείδηση στους άστεγους και τους πρόσφυγες, το χειλάκι τους απλώς θα γελάσει λίγο και θα πάψουν να νιώθουν παρίες, περιφρονημένοι και αφημένοι στη μοίρα του απάτριδος και του ξένου. Μια ποιότητα ζωής πάντα σπείρει την ελπίδα αλλά και την αλληλοκατανόηση, την κοινωνική αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό.
Θα 'ταν κι ένα μάθημα στην ακραία συντηρητική, ξενοφοβική και ολοκληρωτισμική ευρωπαϊκή ένωση - θα γκρέμιζε τα τερατώδη τείχη στα εθνικά σύνορα και λοιπά. Κάποια στιγμή βέβαια ξυπνάς και συνειδητοποιείς πως ούτε με όνειρα μπορεί να βρεθεί μια κάποια λύσις, πόσω μάλλον με ρεαλιστικές προτάσεις, που θεμελιώνονται σε ανυπαρξία οποιασδήποτε πολιτικής για τους πρόσφυγες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger