Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

Το τέταρτο Μνημόνιο δε θα είναι το τελευταίο


Οταν ένας υπουργός Οικονομικών επικαλείται το… φιλότιμο του Αλέξη Ζορμπά, για να ψέξει τους δανειστές που ασκούν επιτροπεία στη χώρα του, τότε εκτός από Χατζηαβάτης είναι και απελπισμένος. Εχει σημασία να θυμηθούμε ολόκληρη τη σχετική αποστροφή του Τσακαλώτου, στην ομιλία του στο συνέδριο του Ελληνοαμερικάνικου Επιμελητήριου, παρουσία του Μοσκοβισί και του Κερέ (ΕΚΤ): «Ομως το ΔΝΤ λέει ότι εάν εσείς οι Ελληνες συμφωνήσετε με τους Ευρωπαίους για υψηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, τότε τι να κάνουμε εμείς, θα πρέπει να σας αναγκάσουμε να πάρετε και περισσότερα μέτρα για να φτάσετε σε αυτό το 3,5%! Δεν είναι μία θέση που ο Ζορμπάς του Καζαντζάκη θα την αποκαλούσε “θαρραλέα και με φιλότιμο“. Γιατί αντί να τα βάλουν με τους μεγάλους της Ευρώπης που αντιστέκονται στο να δώσουν μέτρα για το χρέος, τα βάζουν με μια χώρα, την Ελλάδα, που είναι σε αδύναμη θέση κι όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να φύγει επιτέλους από τη λιτότητα».


Για να μιλήσει μ' αυτόν τον τρόπο ο Τσακαλώτος, κάνοντας έκκληση στο… φιλότιμο του ΔΝΤ και ζητώντας του να συμπονέσει την «μικράν και αδύναμον Ελλάδα», σημαίνει ότι η διαπραγμάτευση ανάμεσα στο γερμανογαλλικό άξονα και το ΔΝΤ τελείωσε και η συγκυβέρνησή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν έχει άλλη επιλογή από το να θεσπίσει αυτά που θα της υποδείξει το κουαρτέτο/τρόικα, ως εφαρμογή σε πρακτικό επίπεδο της συμφωνίας ΔΝΤ-Ευρωπαίων. Δυο μέρες μετά, «ανώτατος παράγοντας της Ευρωζώνης» επιβεβαίωσε πως το ΔΝΤ και οι «βασικές χώρες της Ευρωζώνης» κατέληξαν σε συμφωνία για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό «πρόγραμμα». Το περιβόητο «Washington Group» λειτούργησε (με φυσική παρουσία ή με τηλεδιάσκεψη, δεν είμαστε φυσικά σε θέση να το γνωρίζουμε). Αυτό προφανώς το γνώριζε ο Τσακαλώτος, γι' αυτό και το κλάμα του Χατζηαβάτη, μαζί με το παράπονο: «Αυτό όμως που δεν μπορεί να δεχτεί η ελληνική κυβέρνηση, εάν δεν μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα, είναι ότι η διαφορά μεταξύ του ΔΝΤ και κάποιων χωρών της ΕΕ, αυτός ο συμβιβασμός να γίνει στην πλάτη μας. Κι αφού δεν θα μπορούν να τα βρουν στις εκτιμήσεις τους, να έρθει το Εurogroup και να πει: νομοθετήστε τώρα περισσότερα μέτρα για να εφαρμοστούν το 2019 και το 2020, αφού πρέπει να έχετε πρωτογενή πλεονάσματα, κ.λπ. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται ούτε τίμιο, ούτε έχει οικονομική λογική».

Θα θέλαμε να «ξεπετάξουμε» στα γρήγορα τις πληροφορίες που διαρρέουν καθημερινά στον αστικό Τύπο σχετικά με το περιεχόμενο της δεύτερης αξιολόγησης. Για παράδειγμα, από το σχέδιο αναθεωρημένου Μνημονίου, αποσπάσματα του οποίου δημοσίευσαν τα «Νέα», φαίνεται ότι άμεσα απαιτούνται μέτρα όπως η πλήρης κατάργηση του επιδόματος θέρμανσης, η κατάργηση της έκπτωσης φόρου λόγω ιατρικών και φαρμακευτικών δαπανών και η κατάργηση της έκπτωσης 1,5% κατά τον υπολογισμό της μηνιαίας παρακράτησης φόρου μισθωτών υπηρεσιών. Τα περισσότερα απ' αυτά, που είναι δημοσιονομικά μέτρα, πρέπει να έχουν ήδη συμφωνηθεί, αν κρίνουμε από τη δήλωση του Τσακαλώτου ότι η διαφορά που τους χωρίζει στα δημοσιονομικά είναι ελάχιστη, της τάξης του 0,1% του ΑΕΠ (περίπου 20 εκατ. ευρώ).

Κυκλοφορούν ακόμα φήμες ότι στα εργασιακά, χάρη στη διαπραγμάτευση που έκανε ο Μοσκοβισί μεταξύ ΣΕΒ και Αχτσιόγλου, η μεν κυβέρνηση συμφώνησε στο διπλασιασμό του ποσοστού των ομαδικών απολύσεων (από 5% σε 10%) και στην κατάργηση του δικαιώματος προέγκρισης από τον υπουργό Εργασίας, ενώ οι «θεσμοί» συμφώνησαν να χαλαρώσουν το δικό τους σχέδιο για τις συλλογικές συμβάσεις.

Δεν παίρνουμε τίποτα τοις μετρητοίς, αν δε δούμε κείμενο συμφωνίας και νομοσχέδιο. Η πείρα μας λέει ότι οι διαρροές είναι πάντοτε σκόπιμες και ότι η συμφωνία στο τέλος είναι χειρότερη. Σημειώνουμε, όμως, πως σε κάθε περίπτωση θα έχουμε τη νομοθέτηση μερικών ακόμα αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων, ενώ κάποια άλλα θα μείνουν «κάβα» για το μέλλον. Ετσι δε γίνεται σταθερά, από τότε που άρχισε η ιστορία των Μνημονίων; Λένε ότι «έσωσαν» κάτι από τα νύχια της «κακής» τρόικας και μετά από λίγο καιρό αυτό το κάτι που είχαν «σώσει» πέφτει ηρωικά στο βωμό της επόμενης αξιολόγησης.

Αυτή τη στιγμή μεγαλύτερη σημασία έχει να δούμε τη «μεγάλη εικόνα». Και η «μεγάλη εικόνα» δείχνει ότι το τρίτο Μνημόνιο παίρνει δύο χρόνια παράταση και φτάνει στα 2020. Δε χρειάζεται να πούμε ότι δεν έχει καμιά σημασία η μορφή που θα πάρει αυτή η επέκταση. Δόσεις του δανείου δεν υπάρχουν μετά το 2018 (εκτός αν αφήσουν καβάτζα κάποιες δόσεις από το μικρό δάνειο που θα βάλει στο δανειακό λογαριασμό το ΔΝΤ, αν μπει και ως δανειστής και δεν μείνει μόνο ως σύμβουλος). Επομένως, οι ιμπεριαλιστές δανειστές δε θα αρκεστούν σε μια δήλωση προθέσεων της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά θα απαιτήσουννομοθετημένες εγγυήσεις για τη λήψη συγκεκριμένων μνημονιακών μέτρων για την περίοδο 2019-2020.

Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, επισήμως μεν λέει ότι δεν πρόκειται να δεχτεί παράταση του Μνημόνιου, ακόμα και άμμεση, ανεπισήμως όμως ήδη διαρρέει μια κάλπικη επιχειρηματολογία προς τον ελληνικό λαό, η οποία είναι ίδια μ' αυτή που υποστήριζε όταν νομοθετούσε τον «κόφτη»: νομοθετούμε κάποια μέτρα, αλλά δε θα χρειαστεί να τα πάρουμε, διότι η οικονομία θα πάει καλά και οι στόχοι θα πιαστούν χωρίς νέα μέτρα!

Ομως, μέσα στη γενική παραζάλη τους, τα κυβερνητικά στελέχη αυτοδιαψεύδονται. Λέει ο Τσακαλώτος: «Εμείς και το ΔΝΤ και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και πολλές ευρωπαϊκές χώρες θεωρούμε ότι μια οικονομία πολύ δύσκολα μπορεί να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 3,5% για πολλά χρόνια». Ομως, αυτό δεν πρόκειται ν' αλλάξει, τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια μετά το 2018. Το τρίτο Μνημόνιο αναφέρει κατηγορηματικά ότι θα πρέπει το «πρωτογενές πλεόνασμα» να είναι 3,5% του ΑΕΠ το 2018 «και μεσοπρόθεσμα». Αυτό το έχουν υπογράψει, έχει γίνει νόμος του ελληνικού κράτους (Ν. 4336/2015) και… pacta sunt servanda, όπως λέει και ο Τσίπρας, μιμούμενος τον Σόιμπλε.  Τουλάχιστον για το 2019 και το 2020, το «πρωτογενές πλεόνασμα»* θα είναι 3,5%. Για αργότερα θα δουν, αλλά πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι οποιαδήποτε μελλοντική μείωση αυτού του ποσοστού θα δοθεί με την υποχρέωση για την υλοποίηση νέων προαπαιτούμενων. Τίποτα δεν είναι δωρεάν, όπως έλεγε προ καιρού σε συνέντευξή του ο Ρέγκλινγκ του ESM.

Σύμφωνα με τη λογική του ίδιου του Ευκλείδη Χατζηαβάτη, λοιπόν, η διατήρηση του «πρωτογενούς πλεονάσματος» στο ύψος του 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2020, θα απαιτήσει τη λήψη νέων μέτρων, γιατί αλλιώς ο στόχος δε θα πιαστεί. Επομένως, ό,τι θα νομοθετηθεί τώρα θα νομοθετηθεί για να εφαρμοστεί και όχι για να γίνει κάδρο στον τοίχο του υπουργείου Οικονομικών. Την περασμένη Τετάρτη, το πρακτορείο ΜΝΙ αποκάλυψε έγγραφο της Κομισιόν, που ανέφερε πως αν το ΔΝΤ συμφωνήσει «ακόμα και σ' ένα διετές πρόγραμμα, η Κομισιόν περιμένει να είναι ένα σκληρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, που θα φέρει την Ελλάδα σε πολύ δύσκολη θέση, δεδομένου ότι το 2018 θα είναι ουσιαστικά προεκλογική χρονιά».

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι από την Πέμπτη γίνεται έντονα λόγος για ένα έκτακτο Eurogroup, που θα συγκληθεί στις 23 Δεκέμβρη, προκειμένου να κλείσει η συμφωνία. Το τρίτο Μνημόνιο το ψήφισαν παραμονή Δεκαπενταύγουστου, την παράτασή του για μια διετία σκόπιμο θα είναι να την ψηφίσουν παραμονή Χριστουγέννων, όταν τα ΜΜΕ ή δε θα κυκλοφορούν (εφημερίδες) ή θα υπολειτουργούν με συντάκτες που κάνουν τα ρεπό (ραδιοτηλεόραση).

Είναι ανώφελο να μπούμε σε ονοματολογία, να μιλήσουμε για τέταρτο Μνημόνιο ή για τρίτο Μνημόνιο plus και τα παρόμοια. Σημασία έχει η ουσία και η ουσία λέει πως πάνε για διετή παράταση του υπάρχοντος «προγράμματος». Και μετά τέρμα; Ασφαλώς όχι. Ποιος μπορεί να το πει αυτό, άλλωστε, όταν -αν όλα κυλήσουν ομαλά- το 2019 θα γίνουν εκλογές και επομένως το 2020 θα υπάρχει μια άλλη κυβέρνηση και κυρίως θα υπάρχουν άλλα οικονομικά δεδομένα.

Για τους ιμπεριαλιστές δανειστές σημασία δεν έχει ποια κυβέρνηση θα υπάρχει στην Αθήνα. Γνωρίζουν πια ότι στη χώρα υπάρχει μια ευρύτατη μνημονιακή πλειοψηφία, κυβερνώσα και αντιπολιτευόμενη. Σημασία έχει να διατηρήσουν τη σκληρή επιτροπεία, η οποία εξασφαλίζει τον αποικισμό της Ελλάδας, τη συνέχιση και το βάθεμα της κινεζοποίησης του ελληνικού λαού. Τώρα, στο πλαίσιο της συμφωνίας ΔΝΤ - Γερμανογαλλικού άξονα, θα επιβάλουν την παράταση του υπάρχοντος μνημονίου μέχρι το 2020. Το 2018, όταν θα μπουν στη συζήτηση για τα περιβόητα μεσοπρόθεσμα μέτρα αναδιάρθρωσης του χρέους (για χρονική μετάθεση των λήξεων ομολόγων μετά το 2022 πρόκειται), θα εξασφαλίσουν από την όποια ελληνική κυβέρνηση την παράταση του Μνημονίου και για κάμποσα ακόμα χρόνια.

Το χρέος είναι εργαλείο αποικισμού της χώρας και κινεζοποίησης του ελληνικού λαού «εις το διηνεκές».

* Για να μην υπάρχει μπέρδεμα με τη λέξη «πλεόνασμα», θυμίζουμε ότι το «πρωτογενές πλεόνασμα» δεν είναι κάποιο πραγματικό πλεόνασμα, αλλά ένα λογιστικό μέγεθος, που το καθορίζουν οι ιμπεριαλιστές δανειστές, προκειμένου να αντλούν από το ελληνικό κράτος επιπλέον κεφάλαια για την αποπληρωμή του χρέους, πέρα από τα προκαθορισμένα ετήσια τοκοχρεολύσια. Γι' αυτό και το αντιμετωπίζουν σαν ελαστικό μέγεθος.


ΚΟΝΤΡΑ: ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΗ     ΠΗΓΗ: ΚΟΝΤΡΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger