Υπόβοσκε κρίση στο εσωτερικό του Νέου Αριστερού Ρεύματος και το 4o συνέδριο του την έφερε στην επιφάνεια;
Σύμφωνα με σχετικό κείμενο του σημερινού «Πριν» δεν υπάρχει καμιά κρίση, αλλά αυτή η κορυφαία κομματική διαδικασία θα συμβάλει «στην υπέρβαση των προβλημάτων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ» και αποτελεί «προωθητικό γεγονός στην πορεία της οργάνωσής».
Είναι όμως έτσι τα πράγματα όπως τα παρουσιάζει η βδομαδιάτικη εφημερίδα που αναφέραμε;
Η άποψη μας είναι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ειδυλλιακά όπως θέλει να τα παρουσιάσει το «Πριν». Και αν δεν κάνουμε λάθος είναι η πρώτη φορά που οι αντιπαραθέσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΝΑΡ παίρνουν την μορφή αγεφύρωτου ρήγματος χωρίς να αποκλείεται και η διάσπαση αυτού του πολιτικού μορφώματος.
Δεν θεωρούμε σκόπιμο αυτή την στιγμή να αναφέρουμε τις δικές μας πληροφορίες.
Το δημοσίευμα όμως που υπάρχει σήμερα στην εφημερίδα των Συντακτών, το οποίο υπογράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος –αν και έχει αρκετές αστοχίες κατά την γνώμη μας- δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Το παραθέτουμε:
Το 4ο Συνέδριο του ΝΑΡ (Νέο Αριστερό Ρεύμα) για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, που πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 1-3/12/2017, υπήρξε ουσιαστικά το πρώτο, με σαφή ποιοτικά χαρακτηριστικά, διαφορετικό στην ιστορία της οργάνωσης, η οποία ως γνωστόν προήλθε από τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ 28 χρόνια πριν, το 1989.
Βασικός στόχος του συνεδρίου ήταν η συζήτηση και διαμόρφωση θέσεων για ένα «κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα της εποχής μας». Κάτι το οποίο το ΝΑΡ δεν επιδίωξε όταν αποσπάστηκε από το ΚΚΕ -παρόλο που κατηγορούσε το τελευταίο ότι είχε αρνηθεί τα κομμουνιστικά του χαρακτηριστικά-, αλλά ούτε και στη συνέχεια.
Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως όταν τέθηκε πρώτη φορά θέμα συγκρότησης κομμουνιστικού κόμματος, στο 2ο Συνέδριο της οργάνωσης το 2006, η πρόταση αυτή απορρίφθηκε από τις πλειοψηφούσες τάσεις που τώρα βιάζονται να δημιουργηθεί ένα τέτοιο κόμμα.
Σήμερα στο ΝΑΡ υπάρχουν τρεις τάσεις με ουσιαστική υπόσταση. Η βασική τάση, της οποίας ηγούνται παλιά στελέχη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ όπως ο Αγγελος Χάγιος, ο Αντώνης Δραγανίγος, ο Παναγιώτης Μαυροειδής, ο Γιάννης Ελαφρός κ.ά.
Μια δεύτερη τάση κινηματικού χαρακτήρα στην οποία δραστηριοποιείται το παλιό στέλεχος της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ, Βασίλης Μηνακάκης, αλλά και στελέχη που δεν έχουν παρελθόν στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ, χαρακτηριστικό των οποίων είναι μια αναρχοσυνδικαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων.
Οι δύο αυτές τάσεις καταφέρνουν και συγκλίνουν ως προς τις αποφάσεις και τη γενική κατεύθυνση στην οποία στρέφεται κάθε φορά το ΝΑΡ, παρά τις μεταξύ τους διαφορές. Η τρίτη τάση, που συνιστά τη μειοψηφία της οργάνωσης, έχει βασικά στελέχη της γνωστές ηγετικές φυσιογνωμίες της ΚΝΕ και του ΚΚΕ όπως ο Θανάσης Σκαμνάκης, ο Χρήστος Καυκιάς (παλιά μέλη της Κ.Ε. του ΚΚΕ), ο Αλέκος Αναγνωστάκης (παλιό στέλεχος του ΚΚΕ) αλλά και άλλους όπως οι Τάσος Κατιντσάρος, Πάνος Κοσμάς, Κώστας Μάρκου (προερχόμενος από την ΚΝΕ).
Στην τάση αυτή συμμετέχουν πολλοί πρωταγωνιστές του του «κινήματος του άρθρου 16», όπως οι Δημήτρης Γράψας, Ζάχος Χριστοδουλόπουλος, Κώστας Γούσης και Ειρήνη Γαϊτάνου.
Μια παράδοση του ΝΑΡ στα συνέδριά του ήταν μαζί με την εισήγηση της πλειοψηφίας να παρουσιάζονται εισηγητικά και οι απόψεις της μειοψηφίας. Πάνω σ’ αυτό το ζήτημα το 4ο Συνέδριο, για πρώτη φορά, αποφάσισε διαφορετικά. Οι αντιπρόσωποι, με ένα ποσοστό περίπου 60%, «απαγόρευσαν» στη μειοψηφία έξι μελών της Πολιτικής Επιτροπής να παρουσιάσουν εισηγητικά τη δική τους Πρόταση Σύνθεσης και Υπέρβασης, μετά την (πλειοψηφούσα) Εισήγηση της Πολιτικής Επιτροπής.
Κι αυτό παρ’ όλο που η πρόταση της μειοψηφίας αναλύθηκε στις προσυνεδριακές συνελεύσεις των οργανώσεων του Ρεύματος. Η απαγόρευση στο συνέδριο στηρίχθηκε στη -για πολλούς- δικαιολογία ότι η μειοψηφία δεν κατέβασε τις θέσεις της ως ξεχωριστή πλατφόρμα. Κάτι τέτοιο όμως δεν είχε συμβεί ούτε στα προηγούμενα συνέδρια, αλλά τότε ουδείς είχε διανοηθεί να προβεί σε απαγορεύσεις.
Πέραν της προαναφερόμενης απαγόρευσης, κατά τις εργασίες του συνεδρίου η πλειοψηφία προχώρησε ακόμη ένα βήμα: απέρριψε όλες τις τροπολογίες που προέρχονταν από τη μειοψηφία. Συγκεκριμένα απέρριψε την Προγραμματική Πρόταση Διαλόγου και Μάχης 21 στελεχών, που είχε δημοσιοποιηθεί από τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά και τις τροπολογίες που είχαν καταθέσει έξι στελέχη με κείμενο διαλόγου το οποίο έφερε τον τίτλο «Εντός, εκτός και άλμα προς τα μπρος».
Βασικές διαφορές στην άποψη της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας αφορούν την πολιτική συμμαχιών και το πώς θα είναι το νέο κομμουνιστικό κόμμα που θα πρέπει να δημιουργηθεί, τι σχέση θα έχει με το κίνημα κ.λπ.
Η πλειοψηφία αρνείται οποιαδήποτε πολιτική συμμαχία με δυνάμεις της Αριστεράς που θεωρεί ενσωματωμένες, συστημικές ή ρεφορμιστικές (ΚΚΕ, ΛΑ.Ε. κ.λπ.), αποδεχόμενη μόνο την κοινή δράση μαζί τους στις μαζικές οργανώσεις. Αντίθετα, η μειοψηφία θεωρεί αναγκαία την αναζήτηση πολιτικών συμμαχιών με τις προαναφερόμενες δυνάμεις της Αριστεράς.
Σε ό,τι αφορά το κόμμα η πλειοψηφία θεωρεί πως πρέπει να δημιουργηθεί άμεσα, αποκλείοντας όμως μια σειρά κομμουνιστογενείς δυνάμεις (π.χ. όσους ονομάζει φλωρακικούς). Αντίθετα η μειοψηφία πιστεύει πως το θέμα του κόμματος πρέπει να εδράζεται σε μια ανοιχτή, επίπονη και προσεκτική δουλειά στη μελέτη της πραγματικότητας και της ιστορικής εμπειρίας, χωρίς αποκλεισμούς δυνάμεων που ασπάζονται τις βασικές αρχές του κομμουνισμού.
Η Απόφαση του 4ου Συνεδρίου έλαβε το 70,1% των συνέδρων, ποσοστό μεγάλο αλλά το χαμηλότερο από όλα τα συνέδρια του ΝΑΡ: 62 σύνεδροι ψήφισαν κατά και 55 λευκό. Στη Νεολαία του ΝΑΡ οι Θέσεις της Πολιτικής Επιτροπής πήραν μόνο το 63% και στην Οργάνωση Εργαζομένων Αττικής της Νεολαίας Κομουνιστική Απελευθέρωση, στο πιο μαζικό και παραγωγικό τμήμα της, οι Θέσεις μειοψήφησαν με 48%.
Οι ερμηνείες που δίνονται από στελέχη του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα όσα έγιναν στο 4ο Συνέδριο οδηγούν στο συμπέρασμα πως η πλειοψηφία του Νέου Αριστερού Ρεύματος προσπαθεί να επιβάλει ένα είδος αυστηρής πειθαρχίας για το νέο κόμμα που πάει να δημιουργηθεί, πριν όμως αυτό να πάρει σάρκα και οστά.
Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται: «Αν η πλειοψηφία του ΝΑΡ συμπεριφέρεται έτσι στο εσωτερικό της οργάνωσής της, πώς θα συμπεριφερθεί απέναντι στις μειοψηφίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;». Πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι πολλά στελέχη του ΝΑΡ προβληματίζονται ακόμη και για το ενδεχόμενο αποχώρησής τους από την οργάνωση ενώ αίσθηση προκάλεσαν οι αποχωρήσεις του Θ. Σκαμνάκη και του οικονομολόγου Λεωνίδα Βατικιώτη από την εφημερίδα «ΠΡΙΝ».
Σύμφωνα με σχετικό κείμενο του σημερινού «Πριν» δεν υπάρχει καμιά κρίση, αλλά αυτή η κορυφαία κομματική διαδικασία θα συμβάλει «στην υπέρβαση των προβλημάτων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ» και αποτελεί «προωθητικό γεγονός στην πορεία της οργάνωσής».
Είναι όμως έτσι τα πράγματα όπως τα παρουσιάζει η βδομαδιάτικη εφημερίδα που αναφέραμε;
Η άποψη μας είναι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ειδυλλιακά όπως θέλει να τα παρουσιάσει το «Πριν». Και αν δεν κάνουμε λάθος είναι η πρώτη φορά που οι αντιπαραθέσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΝΑΡ παίρνουν την μορφή αγεφύρωτου ρήγματος χωρίς να αποκλείεται και η διάσπαση αυτού του πολιτικού μορφώματος.
Δεν θεωρούμε σκόπιμο αυτή την στιγμή να αναφέρουμε τις δικές μας πληροφορίες.
Το δημοσίευμα όμως που υπάρχει σήμερα στην εφημερίδα των Συντακτών, το οποίο υπογράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος –αν και έχει αρκετές αστοχίες κατά την γνώμη μας- δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Το παραθέτουμε:
Η πάλη των ...τάσεων στο ΝΑΡ
Βασικός στόχος του συνεδρίου ήταν η συζήτηση και διαμόρφωση θέσεων για ένα «κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα της εποχής μας». Κάτι το οποίο το ΝΑΡ δεν επιδίωξε όταν αποσπάστηκε από το ΚΚΕ -παρόλο που κατηγορούσε το τελευταίο ότι είχε αρνηθεί τα κομμουνιστικά του χαρακτηριστικά-, αλλά ούτε και στη συνέχεια.
Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως όταν τέθηκε πρώτη φορά θέμα συγκρότησης κομμουνιστικού κόμματος, στο 2ο Συνέδριο της οργάνωσης το 2006, η πρόταση αυτή απορρίφθηκε από τις πλειοψηφούσες τάσεις που τώρα βιάζονται να δημιουργηθεί ένα τέτοιο κόμμα.
Σήμερα στο ΝΑΡ υπάρχουν τρεις τάσεις με ουσιαστική υπόσταση. Η βασική τάση, της οποίας ηγούνται παλιά στελέχη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ όπως ο Αγγελος Χάγιος, ο Αντώνης Δραγανίγος, ο Παναγιώτης Μαυροειδής, ο Γιάννης Ελαφρός κ.ά.
Μια δεύτερη τάση κινηματικού χαρακτήρα στην οποία δραστηριοποιείται το παλιό στέλεχος της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ, Βασίλης Μηνακάκης, αλλά και στελέχη που δεν έχουν παρελθόν στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ, χαρακτηριστικό των οποίων είναι μια αναρχοσυνδικαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων.
Οι δύο αυτές τάσεις καταφέρνουν και συγκλίνουν ως προς τις αποφάσεις και τη γενική κατεύθυνση στην οποία στρέφεται κάθε φορά το ΝΑΡ, παρά τις μεταξύ τους διαφορές. Η τρίτη τάση, που συνιστά τη μειοψηφία της οργάνωσης, έχει βασικά στελέχη της γνωστές ηγετικές φυσιογνωμίες της ΚΝΕ και του ΚΚΕ όπως ο Θανάσης Σκαμνάκης, ο Χρήστος Καυκιάς (παλιά μέλη της Κ.Ε. του ΚΚΕ), ο Αλέκος Αναγνωστάκης (παλιό στέλεχος του ΚΚΕ) αλλά και άλλους όπως οι Τάσος Κατιντσάρος, Πάνος Κοσμάς, Κώστας Μάρκου (προερχόμενος από την ΚΝΕ).
Στην τάση αυτή συμμετέχουν πολλοί πρωταγωνιστές του του «κινήματος του άρθρου 16», όπως οι Δημήτρης Γράψας, Ζάχος Χριστοδουλόπουλος, Κώστας Γούσης και Ειρήνη Γαϊτάνου.
Μια παράδοση του ΝΑΡ στα συνέδριά του ήταν μαζί με την εισήγηση της πλειοψηφίας να παρουσιάζονται εισηγητικά και οι απόψεις της μειοψηφίας. Πάνω σ’ αυτό το ζήτημα το 4ο Συνέδριο, για πρώτη φορά, αποφάσισε διαφορετικά. Οι αντιπρόσωποι, με ένα ποσοστό περίπου 60%, «απαγόρευσαν» στη μειοψηφία έξι μελών της Πολιτικής Επιτροπής να παρουσιάσουν εισηγητικά τη δική τους Πρόταση Σύνθεσης και Υπέρβασης, μετά την (πλειοψηφούσα) Εισήγηση της Πολιτικής Επιτροπής.
Κι αυτό παρ’ όλο που η πρόταση της μειοψηφίας αναλύθηκε στις προσυνεδριακές συνελεύσεις των οργανώσεων του Ρεύματος. Η απαγόρευση στο συνέδριο στηρίχθηκε στη -για πολλούς- δικαιολογία ότι η μειοψηφία δεν κατέβασε τις θέσεις της ως ξεχωριστή πλατφόρμα. Κάτι τέτοιο όμως δεν είχε συμβεί ούτε στα προηγούμενα συνέδρια, αλλά τότε ουδείς είχε διανοηθεί να προβεί σε απαγορεύσεις.
Πέραν της προαναφερόμενης απαγόρευσης, κατά τις εργασίες του συνεδρίου η πλειοψηφία προχώρησε ακόμη ένα βήμα: απέρριψε όλες τις τροπολογίες που προέρχονταν από τη μειοψηφία. Συγκεκριμένα απέρριψε την Προγραμματική Πρόταση Διαλόγου και Μάχης 21 στελεχών, που είχε δημοσιοποιηθεί από τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά και τις τροπολογίες που είχαν καταθέσει έξι στελέχη με κείμενο διαλόγου το οποίο έφερε τον τίτλο «Εντός, εκτός και άλμα προς τα μπρος».
Βασικές διαφορές στην άποψη της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας αφορούν την πολιτική συμμαχιών και το πώς θα είναι το νέο κομμουνιστικό κόμμα που θα πρέπει να δημιουργηθεί, τι σχέση θα έχει με το κίνημα κ.λπ.
Η πλειοψηφία αρνείται οποιαδήποτε πολιτική συμμαχία με δυνάμεις της Αριστεράς που θεωρεί ενσωματωμένες, συστημικές ή ρεφορμιστικές (ΚΚΕ, ΛΑ.Ε. κ.λπ.), αποδεχόμενη μόνο την κοινή δράση μαζί τους στις μαζικές οργανώσεις. Αντίθετα, η μειοψηφία θεωρεί αναγκαία την αναζήτηση πολιτικών συμμαχιών με τις προαναφερόμενες δυνάμεις της Αριστεράς.
Σε ό,τι αφορά το κόμμα η πλειοψηφία θεωρεί πως πρέπει να δημιουργηθεί άμεσα, αποκλείοντας όμως μια σειρά κομμουνιστογενείς δυνάμεις (π.χ. όσους ονομάζει φλωρακικούς). Αντίθετα η μειοψηφία πιστεύει πως το θέμα του κόμματος πρέπει να εδράζεται σε μια ανοιχτή, επίπονη και προσεκτική δουλειά στη μελέτη της πραγματικότητας και της ιστορικής εμπειρίας, χωρίς αποκλεισμούς δυνάμεων που ασπάζονται τις βασικές αρχές του κομμουνισμού.
Η Απόφαση του 4ου Συνεδρίου έλαβε το 70,1% των συνέδρων, ποσοστό μεγάλο αλλά το χαμηλότερο από όλα τα συνέδρια του ΝΑΡ: 62 σύνεδροι ψήφισαν κατά και 55 λευκό. Στη Νεολαία του ΝΑΡ οι Θέσεις της Πολιτικής Επιτροπής πήραν μόνο το 63% και στην Οργάνωση Εργαζομένων Αττικής της Νεολαίας Κομουνιστική Απελευθέρωση, στο πιο μαζικό και παραγωγικό τμήμα της, οι Θέσεις μειοψήφησαν με 48%.
Οι ερμηνείες που δίνονται από στελέχη του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα όσα έγιναν στο 4ο Συνέδριο οδηγούν στο συμπέρασμα πως η πλειοψηφία του Νέου Αριστερού Ρεύματος προσπαθεί να επιβάλει ένα είδος αυστηρής πειθαρχίας για το νέο κόμμα που πάει να δημιουργηθεί, πριν όμως αυτό να πάρει σάρκα και οστά.
Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται: «Αν η πλειοψηφία του ΝΑΡ συμπεριφέρεται έτσι στο εσωτερικό της οργάνωσής της, πώς θα συμπεριφερθεί απέναντι στις μειοψηφίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;». Πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι πολλά στελέχη του ΝΑΡ προβληματίζονται ακόμη και για το ενδεχόμενο αποχώρησής τους από την οργάνωση ενώ αίσθηση προκάλεσαν οι αποχωρήσεις του Θ. Σκαμνάκη και του οικονομολόγου Λεωνίδα Βατικιώτη από την εφημερίδα «ΠΡΙΝ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου